Masai Mara

Daar gaan we dan, op naar de Masai Mara! Zaterdag vroeg werden we opgehaald voor een rit van zo’n 6 uur, daarna een lunch en vervolgens nog een rit van 2 uur. Na de lunch hebben we onze driver en gids in één voor de komende dagen ontmoet, wat een man. Het eerste wat ik dacht was, deze komende dagen gaan lang duren! Maar wat is die man anders dan verwacht, de grapjes die hij maakte werden steeds leuker.

Zaterdagavond hebben we een nightdrive gereden waar we bij binnenkomst gelijk super veel dieren zagen zebra, giraffen, olifant, zwijnen leeuwen, tijgers en antilopen. Wat heb ik genoten zeg! Zo’n grote oppervlakte en gelijk zoveel dieren gezien, iets wat niet altijd voorkomt.

Zondag na het ontbijt zaten we rond 7 uur in het park waar we de rest van de dag hebben doorgebracht. Redelijk snel hebben we twee tijgers zien eten, later op de dag een tijger super dichtbij zien drinken, een pas geboren hertachtig dier gezien en tenslotte op de weg een hyena zien liggen. Het bizarre was dat wanneer we off the road gingen en we gepakt zouden worden we 500 euro moesten betalen, in shilling is dat 50.000, dus 50 briefjes van 1000! Maar ondanks dat was de driver daar niet bang voor en kregen we elke keer 2 minuten om foto’s te maken. Daarna scheurde hij weer snel verder!

Maandag zaten we rond half 7 in de auto voor een ochtendrit op zoek naar voornamelijk een luipaard en neushoorn want ja, de rest van de big five hadden we al gezien. Na een tijd gereden te hebben zag onze driver een voetstap… van een luipaard…. Oh en daar één van een neushoorn. Dus ja hoor daar gaan we dan, op zoek naar de dieren. Helaas ze niet kunnen vinden maar wel een super avontuur rijker en ja je moet toch ergens nog terug voor komen!

Later op de dag nog een traditioneel masai dorpje bezocht, de jonge mannen die na hun tocht van drie maanden in de bergen mogen trouwen hebben hun welkomdans laten zien en natuurlijk zijn wij zo enthousiast om met hun mee te gaan dansen! Maar hoe primitief leven hun en de vrouwen lijken qua taken meer op de mannen. Huizen bouwen, hout en water zoeken is naar mijn idee meer een mannen taak.

Wat ik erg bizar vond van dit weekend is dat ik na een tijd het niet meer bijzonder vond wanneer er een olifant voorbij komt, die hebben we toch al zo vaak gezien. Maar ondanks dat wat heb ik genoten zeg! Helaas is t moeilijk om een goed beeld te geven van hoe het er uit ziet, ondanks de foto’s is het onbeschrijfelijk!

Vandaag mijn laatste week begonnen bij de psychiatrie, helaas…. Maar aan de andere kant staat er ook weer een ander avontuur voor ons, namelijk Rangala.
Na vorige week wat feedback gekregen te hebben vandaag dit uit laten typen, want ja dokters in combinatie met schrijven is niet te doen!

’s Middags met Manuela mee naar de OPD (out patient department) waar ik wel eens een middag mee wilde gaan lopen.
Bij binnenkomst liepen we al redelijk snel de acute room binnen, wat leek op een vrouw met een wond bij haar bovenbeen of een bloeding bleek een 26 weken zwangere vrouw te zijn met malaria en een te hoge bloeddruk een miskraam had, voor de tweede keer. Het kindje lag met wat vocht in een bekkentje en in de placenta zat niet heel veel beweging. Wat een heftige ervaring, maar wat een interessante belevenis om te zien en al helemaal hier!