nieuwe stageplaats
Door: Roxanne Stoel
Blijf op de hoogte en volg Roxanne
13 April 2017 | Kenia, Kisumu
hallo allemaal,
Vandaag weer even een update, dit keer van mijn nieuwe stageplaats.
Maandag:
Vandaag onze eerste dag op de psychische afdeling in het ziekenhuis, wat heb ik er zin in!
Bij binnenkomst zagen we 20 andere studenten zitten of slapen op een bankje. Als eerste kregen we een rondleiding van Alex, een jonge die heel langzaam loopt (maar dan ook echt langzaam), met borst vooruit en een beetje typisch over zijn bril heen kijkt! De rest van de dag beetje gezeten en gepraat met de patiënten daar, die vooral vragen om geld of eten.
Het viel mij de tijd dat wij hier zaten op dat ze eigenlijk niks aan activiteiten doen en de studenten op bankjes zitten terwijl ze de cliënten observeren en soms uitdagen of uitlachen.
Dinsdag:
Bij binnenkomst werden we vrolijk onthaalt, muzungu, muzungu, how are you? Did you sleep well?
Daar begon onze dag dan, met zitten op een bankje en wat praten met patiënten. Al redelijk snel werd ik al ten huwelijk gevraagd door een man van 40 jaar oud. Hij snapte niet waarom ik niet met hem kon trouwen en dat hij niet mee naar Nederland kon. Want ja, als je van god houdt, heb je geld zat toch?!
Later vandaag een liefdesbrief gehad, zie foto’s.
Woensdag:
Bij binnenkomst waren er al redelijk snel een aantal patiënten aan het vechten. Wat wilde ik graag tussen hun springen! Echter wist ik dat ik dit net als de andere studenten beter niet kon doen. Het vervelende was dat die man dus echt door meerdere mensen geslagen werd voor ons gezicht en er pas studenten de namen ging roepen van de patiënten toen er een stuk of drie rond die man stonden. Ik vond dit wel even heftig om dit voor het eerste zo te zien.
Tijdens onze lunch zagen we ineens twee patiënten voorbij rennen, zij waren ontsnapt. Bij terug komst op de afdeling kwam één van hen erg trots vertellen dat hij achter de ander was aangerend omdat hij weg wilde lopen. Redelijk snel werd er daarna gevraagd of we geen muziek op konden zetten zodat er toch een dagbesteding zou zijn.
’s avonds samen met Yoni en Esther naar dunga hill camp gereden met onze tuktuk man Sammy. Er zou namelijk een goede dansgroep zijn, echter bij aankomst was het applaus daar en was de voorstelling voorbij. Hier toch maar wat gedronken en nog een tijdje met Franc (een vriend van Sarah) gezeten.
En oja, ik heb nu een alibi om te kunnen zeggen dat ik niet kan trouwen. Ik heb namelijk een "vriend" als de mensen hier er naar vragen. Ik heb zelfs een foto om het te bewijzen haha.
Donderdag:
Bij binnenkomst was er een nieuwe patiënt die haar haren uit haar hoofd ging trekken en het heel leuk vond om dit bij Yoni in het borstzakje te stoppen. Wat ben ik blij dat ik daar toevallig niet zat!
Verder was de dag net als anders, zitten, observeren, het warm hebben en spelletjes spelen met wat muziek op de achtergrond.
Ik ben echt benieuwd wat ons komende weken nog te doen staat, elke dag is namelijk weer een nieuwe verassing op deze afdeling!! Hoop ook dat ik me niet te snel ga vervelen die 8uur niks doen!
Vandaag onze laatste dag gehad, nu lekker weekend! Er staat een leuk weekend voor de boeg. Ik houd jullie op de hoogte!
Vandaag weer even een update, dit keer van mijn nieuwe stageplaats.
Maandag:
Vandaag onze eerste dag op de psychische afdeling in het ziekenhuis, wat heb ik er zin in!
Bij binnenkomst zagen we 20 andere studenten zitten of slapen op een bankje. Als eerste kregen we een rondleiding van Alex, een jonge die heel langzaam loopt (maar dan ook echt langzaam), met borst vooruit en een beetje typisch over zijn bril heen kijkt! De rest van de dag beetje gezeten en gepraat met de patiënten daar, die vooral vragen om geld of eten.
Het viel mij de tijd dat wij hier zaten op dat ze eigenlijk niks aan activiteiten doen en de studenten op bankjes zitten terwijl ze de cliënten observeren en soms uitdagen of uitlachen.
Dinsdag:
Bij binnenkomst werden we vrolijk onthaalt, muzungu, muzungu, how are you? Did you sleep well?
Daar begon onze dag dan, met zitten op een bankje en wat praten met patiënten. Al redelijk snel werd ik al ten huwelijk gevraagd door een man van 40 jaar oud. Hij snapte niet waarom ik niet met hem kon trouwen en dat hij niet mee naar Nederland kon. Want ja, als je van god houdt, heb je geld zat toch?!
Later vandaag een liefdesbrief gehad, zie foto’s.
Woensdag:
Bij binnenkomst waren er al redelijk snel een aantal patiënten aan het vechten. Wat wilde ik graag tussen hun springen! Echter wist ik dat ik dit net als de andere studenten beter niet kon doen. Het vervelende was dat die man dus echt door meerdere mensen geslagen werd voor ons gezicht en er pas studenten de namen ging roepen van de patiënten toen er een stuk of drie rond die man stonden. Ik vond dit wel even heftig om dit voor het eerste zo te zien.
Tijdens onze lunch zagen we ineens twee patiënten voorbij rennen, zij waren ontsnapt. Bij terug komst op de afdeling kwam één van hen erg trots vertellen dat hij achter de ander was aangerend omdat hij weg wilde lopen. Redelijk snel werd er daarna gevraagd of we geen muziek op konden zetten zodat er toch een dagbesteding zou zijn.
’s avonds samen met Yoni en Esther naar dunga hill camp gereden met onze tuktuk man Sammy. Er zou namelijk een goede dansgroep zijn, echter bij aankomst was het applaus daar en was de voorstelling voorbij. Hier toch maar wat gedronken en nog een tijdje met Franc (een vriend van Sarah) gezeten.
En oja, ik heb nu een alibi om te kunnen zeggen dat ik niet kan trouwen. Ik heb namelijk een "vriend" als de mensen hier er naar vragen. Ik heb zelfs een foto om het te bewijzen haha.
Donderdag:
Bij binnenkomst was er een nieuwe patiënt die haar haren uit haar hoofd ging trekken en het heel leuk vond om dit bij Yoni in het borstzakje te stoppen. Wat ben ik blij dat ik daar toevallig niet zat!
Verder was de dag net als anders, zitten, observeren, het warm hebben en spelletjes spelen met wat muziek op de achtergrond.
Ik ben echt benieuwd wat ons komende weken nog te doen staat, elke dag is namelijk weer een nieuwe verassing op deze afdeling!! Hoop ook dat ik me niet te snel ga vervelen die 8uur niks doen!
Vandaag onze laatste dag gehad, nu lekker weekend! Er staat een leuk weekend voor de boeg. Ik houd jullie op de hoogte!
-
16 April 2017 - 19:25
Mama:
Spannend hoor, daar in dat psychiatrisch ziekenhuis, in ieder geval vaak wat te beleven.
Gelukkig dat je nog een Nederlandse "'vriend" achter de hand hebt, anders was je misschien toch met een Keniaan getrouwd al zei je dat niet te doen.
Je zou jaloers worden op jullie, na te horen/lezen wat jullie allemaal meemaken en doen.
Geniet er maar lekker van. -
23 April 2017 - 10:38
Mariëlle Landman :
Tsjonge heftige 'dingen' gebeuren dat zeg! En dat er inderdaad niet inbegrepen wordt.. Maar ja andere cultuur hé!?
Nou en dat vervelen... mogen jullie zelf niets ondenemen? Ik denk dat de patiënten dat wel zullen waarderen! Lijkt me inderdaad ook vreselijk om hele dag niets te doen!
Maar euh..??? 'Vriend'?! Die foto willen we dan ook wel zien! -
30 April 2017 - 15:22
Nina Langenberg:
Wat spannend allemaal. Weer een hele nieuwe ervaring. Ook voor mij nieuw om te lezen.
Geniet van de nieuwe ervaringen en ook van het leven in Kenia.
De weken vliegen voorbij.
Veel plezier in de weekenden, hoor van Sarah dat jullie leuke dingen doen!!
Nina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
